9 μήνες στο ίδιο γραφείο..

Το ερώτημα: "μα πότε θα στεριώσω κι εγώ σ' ένα γραφείο;", το οποίο έθεσε χτες μία φίλη 6 μηνών, γιατί η ηλικία στο δικηγορικό κόσμο δεν μετρά από τη χρονολογία γεννήσεώς μας, αλλά από την ημερομηνία λήψεως της αδείας ασκήσεως του δικηγορικού επαγγέλματος ("λειτουργήματος"), και το οποίο με οδήγησε στη δημιουργία αυτού του blog, ισοδυναμεί με το έτερο προαιώνιο ερώτημα : "εγώ, πότε θα βρω ένα γκόμενο που να τον θέλω και να με θέλει;"

Αξίωμα n.1 : Τα γραφεία (σ.σ. δικηγορικά) είναι για να τα αλλάζουμε..!

Ποτέ δεν μένουμε δε στο ίδιο γραφείο στο οποίο κάναμε άσκηση, γιατί ΠΑΝΤΟΤΕ θα μας αντιμετωπίζουν σαν ασκούμενο, με όλα τα επακόλουθα αυτού εκτός αν α) το γραφείο είναι του γονέα ή άκληρου θείου μας, οπότε μακαρίζουμε την τύχη μας και αποφεύγουμε τις προβοκατόρικες ατάκες "θέλω να κάνω κάτι δικό μου, θέλω να δω και κάτι άλλο, αντικείμενο δικαίου-σε άλλο γραφειο.. κ.ά. συνώνυμα αυτών" ή β) έχουμε βρει τον δικηγόρο-μονόκερο a.k.a. μυθικό πρόσωπο,χρυσό άνθρωπο, ο οποίος μας συμπαθεί, μας λυπάται κατά βάση, και μας βοηθάει στις δικές μας υποθέσεις-οι οποίες ΟΦΕΙΛΟΥΝ να είναι ασήμαντες και ταπεινές, επιπέδου μικροδιαφορών, βία Μονομελούς Πρωτοδικείου, προερχόμενες αυστηρά από το στενό οικογενειακό-φιλικό περιβάλλον και στερούμενες πλήρως, έστω και υποψίας δημοσιότητας!

Στον δικηγόρο-μονόκερο δεν μπορούμε να παραμείνουμε βέβαια για διάστημα πλέον των δύο ετών (δικηγορίας) γιατί στο τέλος καταλήγουμε να του κάνουμε α) την ιδιαιτέρα, β) την νοσοκόμα, αν είναι κάποιας ηλικίας και φευ! γ) το εν δυνάμει αντίπαλο δέος του βλασταρίου του, το οποίο δεν "επέτυχε στην Νομική Σχολή" και κατά συνέπεια δεν μπορεί να κληρονομήσει το γραφείο του μονόκερου...Τα δεινά μας ξεκινούν όταν ο μονόκερος αποφασίσει ότι υπάρχει χρόνος για το βλαστάρι του, αφού αποφοιτήσει από την όποια θεωρητική σχολή τον έχει ρίξει η μοίρα ή η συντονισμένη προσπάθειά του να αποφύγει τον γονέα-δικηγόρο και το γραφείο του, να δώσει κατατακτήριες για την Νομική ή να το εξορίσει σε κάποια χωριό γείτονος χώρας προς απόκτηση του "πολυπόθητου" πτυχίου. Εκεί ο μονόκερος εν μία νυκτί μεταμορφώνεται στον κοινό ΔΙΚΗΓΟΡΟ (βλ. σε επόμενο post) και με συνοπτικές διαδικασίες μας οδηγεί, στην καλύτερη περίπτωση, σε "εθελούσια έξοδο"..

Η προαναφερθείσα φίλη, για την ώρα θα ασχοληθώ με το ξένο δράμα, έκανε την επωνομαζόμενη "στρατιωτική άσκηση" (βλ. επόμενο post), ήτοι ήταν στη διάθεση 3 ανερχόμενων δικηγόρων, ήτοι ηλικίας 35-45, 24/7...ολημερίς και ολονυχτίς. Δεν επρόκειτο δηλαδή για ασκούμενη-φάντασμα, ήτοι πριγκίπισσα_στο_γραφείο=0 εξωτερικές δουλειές (=9-3 Ευελπίδων-Εφετείο, ενίοτε περιφερεικά Ειρηνοδικεία και highlight έλεγχος τίτλων σε Υποθηκοφυλακεία, μετά γραφείο). Ήταν κοινώς υποψιασμένη..και καλώς (sic) αμοιβόμενη για ασκούμενη, ήτοι 600 €..(έτερο πονεμένο θέμα.."η αμοιβή"). Μετά την άσκησή της πήγε δια της μεθόδου "ψάχνω αγγελίες στην Ευελπίδων" σε γραφείο του Κέντρου, δραστηριοποιούμενο κυρίως στο χώρο του Ποινικού Δικαίου, αγνώστου λοιπών στοιχείων και συστάσεων.. Από το γραφείο αυτό έφυγε πριν κλείσει 4 μήνες "συνεργασίας". Περαιτέρω πληροφορίες σε επόμενο post γιατί οι μνήμες είναι ακόμη νωπές...

Κατέληξε προ διημέρου σε γραφείο στο οποίο είχα απασχοληθεί και εγώ Α/W 07-08, για 4 μήνες, με μοναδική της απαίτηση να μη δουλεύει με σπαστό ωράριο..Νέα μόδα στα δικηγορικά γραφεία των Αθηνών.... Στη χειραψία επάνω με τον καινούριο εργοδότη-δικηγόρο (κατηγορία, μουλωχτός), της είπε ότι το μεσημέρι είναι ελεύθερη να δει τις φίλες της στο Κολωνάκι.. και μετά θα τα ξαναπούνε το απόγευμα... Δικαίως, έχει αρχίσει να κοιτάζει την πόρτα..

Για να κλείσω, αυτό το πρώτο post, έχω να δηλώσω ότι Ναί, 9 μήνες στο ίδιο γραφείο είναι Άθλος!

Το μπι κοντινιουντ...