Καφές, vol.2

Η ζωή τα έφερε και έκανα την άσκηση, το πρώτο μισό της, με μία φίλη μου. Φίλη κανονική, με την οποία γνωριστήκαμε στο φροντιστήριο τον καιρό που αμφότερες προσπαθούσαμε να πιάσουμε τον υψηλό "Στόχο" της Νομικής και όχι "φίλη"-συνάδελφο.

Η φίλη λοιπόν αυτή, φιλότιμο και εργατικό κορίτσι, είχε την ατυχή έμπνευση να τιμωρήσει κατ' ουσίαν τον εαυτό της και να ξεκινήσει να εργάζεται πριν τη λήψη του πτυχίου της, a.k.a. πριν να αρχίζει να μετράει ο χρόνος καταναγκαστικής εργασίας, ως χρόνος άσκησης! Την τραγική ιστορία αυτού του κοριτσιού-πλην όμως με happy end- θα παραθέσω σε επόμενο post.

Αξίωμα n.4 Δεν ξεκινάμε ΠΟΤΕ να δουλεύουμε σε γραφείο (δικηγορικό) πριν την απόκτηση του πτυχίου. Ει δυνατόν δεν έχουμε οιαδήποτε συναναστροφή με ΔΙΚΗΓΟΡΟΥΣ, προς αποφυγή απογοητεύσεων.

Η εργασιακή εμπειρία της φίλης και η συναναστροφή της με ΔΙΚΗΓΟΡΟΥΣ, ένα ολόκληρο χρόνο πριν τη δική μου πρώτη επαφή με τον κλάδο την είχε κάνει, δικαίως, πιο έμπειρη- υποψιασμένη και πιο ευέλικτη από εμένα που είμαι (ήμουν) και φύσει πιο ενθουσιώδης (χάπατο).

Στην άσκηση, λόγω υπερβάλοντος ζήλου (όταν υπήρχε ακόμη κάποιος σεβασμός απέναντι στον ΔΙΚΗΓΟΡΟ-εργοδότη), έλλειψης χρόνου λόγω εκτέλεσης εργασιών courrier, γλάστρας, υπεύθυνης δημοσίων σχέσεων, a.k.a. εξομολόγου του πελάτη κ.λ.π. 9 π.μ.-3 μ.μ, λόγω φόβου μην συλληφθούμε επ' αυτοφώρω δεν πηγαίναμε για καφέ εν ώρα εργασίας (κοροϊδα!).

Μία μέρα λοιπόν, ένεκα του εξαιρετικού συγχρονισμού και της δίκαιης κατανομής των εργασιών με την φίλη-συνασκούμενη αποφασίσαμε ότι μπορούσαμε να διαθέσουμε 30' λεπτά να πιούμε έναν καφέ. Φευ, δεν προτιμήσαμε όμως μία εκ των καφετεριών γύρω από την Ευελπίδων αλλά εσφαλμένα εικάσαμε ότι θα ήταν πιο ασφαλές να πάμε κάπου κοντά στο γραφείο τόσο για να μπορούμε να διακτινιστούμε άμεσα σε αυτό αν μας αναζητούσαν όσο και για να αποφύγουμε τα δικηγορικά βλέμματα των καλοθελητών-σπιούνων.

Αποτέλεσμα ήταν να καταλήξουμε σε καφετέρια, εξαιρετική κατά τα άλλα, ευρισκόμενη όμως στη συμβολή των οδών Ζωοδόχου Πηγής και Ναυαρίνου, από όπου και διέρχονται ΟΛΑ τα ταξί με τους δικηγόρους προς Κολωνάκι! Δεν συλληφθήκαμε μεν, μάθαμε να το αποφεύγουμε δε.

P.S. Ξεψαρώστε. Τη σήμερον, ο ασκούμενος είναι είδος υπό εξαφάνιση και κατά συνέπεια, έχει δύναμη (λέμε τώρα).

Η ιστορία δεν είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το ευρύ κοινό είναι όμως tribute στη φίλη-συνάδελφο.

Στέι τιούντ (αντιγραφή από έτερο blog).